สร้อย

ดูเพิ่ม: สี่ร้อย

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}		ซ็่อย
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sɔ̂i
	ราชบัณฑิตยสภา	soi
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/sɔj˥˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ສ້ອຍ (ส้อย), ภาษาอาหม 𑜏𑜨𑜐𑜫 (สอ̂ญ์, “ขนคอสัตว์”), ภาษาจ้วง soij (ส้อย-สายสร้อย); เทียบภาษาไทใหญ่ သွႆႉ (ส๎อ̂ย, “มาลัย, สายลูกปัด”) และ သွႆႈ (ส้อ̂ย, “พู่”)

คำนาม

สร้อย

1. ขนคอสัตว์

   สร้อยคอไก่

   สร้อยคอสิงโต

2. เครื่องประดับที่ทำเป็นเส้น (คำลักษณนาม สาย หรือ เส้น)

   สร้อยคอ

   สร้อยข้อมือ

รากศัพท์ 2

คำนาม

สร้อย (คำลักษณนาม ตัว)

1. ชื่อปลาน้ำจืดหลายชนิดหลายสกุล ในวงศ์ Cyprinidae มีพฤติกรรมรวมกันเป็นฝูงในลำน้ำใหญ่ในฤดูน้ำ และว่ายทวนน้ำขึ้นไปหากินหรือสืบพันธุ์ในแหล่งน้ำที่ไหลเอ่อนองหรือท่วมขังในตอนกลางและปลายฤดูน้ำหลาก ส่วนใหญ่ลำตัวสีขาวเงินและมีจุดคล้ำหรือจุดดำบนเกล็ดจนเห็นเป็นเส้นสายหลายแถบพาดตามยาวอยู่ข้างตัว

คำพ้องความ

• กระสร้อย

รากศัพท์ 3

คำนาม

สร้อย

1. คำหรือวลีที่ใช้ลงท้ายวรรค ท้ายบาท หรือท้ายบทร้อยกรอง เพื่อให้ครบตามจำนวน เพื่อความไพเราะของเสียงและความหมายหรือเพื่อแสดงว่าจบตอน เช่น นา เฮย ฤๅ บารนี แก่แม่นา โสตถิ์เทอญ
2. คำที่เติมหรือประกอบคำอื่นเพื่อให้ไพเราะหรือเต็มความ เช่น เสื้อแสง หนังสือหนังหา
3. คำต่อท้ายราชทินนาม
4. บทลูกคู่ บทซ้ำ หรือบทรับ ในเพลงหรือบทกวี

รากศัพท์ 4

คำนาม

สร้อย

1. (ร้อยกรอง) ผู้หญิง, นาง

   จำใจจำจากสร้อย

   (ตะเลงพ่าย)

รากศัพท์ 5

คำนาม

สร้อย

1. (ร้อยกรอง) ดอกไม้

   สร้อยสลา

   ดอกหมาก

รากศัพท์ 6

คำกริยา

สร้อย

1. (ร้อยกรอง) โศก

   เศร้าสร้อย

   สร้อยเศร้า