ด้วง

ดูเพิ่ม: ดวง

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ด้วง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dûuang
	ราชบัณฑิตยสภา	duang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/dua̯ŋ˥˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ɗuəŋꟲ (“ด้วงมะพร้าว”); เทียบจีนยุคกลาง 蟲 (MC drjuwng, “แมลง”); ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨯ᩠ᩅ᩶ᨦ (ดว้ง), ลาว ດ້ວງ (ด้วง), ไทลื้อ ᦷᦡᧂᧉ (โด้ง), จ้วง nduengj (“หนอนแมลง”); เทียบเพิ่มเติม เวียดนาม đuông, เขมร ដួង (ฎัวง)

คำนาม

ด้วง

1. ชื่อแมลงในอันดับ Coleoptera มีปีก 2 คู่ ลำตัวและปีกคู่หน้าแข็ง เมื่อพับปีกขอบปีกจะจดกันที่กึ่งกลางสันหลัง ปีกคู่หลังเป็นแผ่นใหญ่บางใสพับซ้อนอยู่ใต้ปีกคู่หน้า ปากเป็นชนิดกัดกิน อกปล้องแรกใหญ่และเห็นได้ชัดเจน เช่น ด้วงแรด ในวงศ์ Scarabaeidae ด้วงดิน ในวงศ์ Carabidae ด้วงงวง ในวงศ์ Curculionidae ด้วงบางชนิดมีชื่อเรียกต่างออกไป เช่น กว่าง ค่อม ตด ทับ แมลงพวกนี้มีมากชนิดกว่าแมลงในอันดับอื่น ๆ, แมลงปีกแข็ง ก็เรียก

รากศัพท์ 2

จากลักษณะที่คล้ายตัวด้วง

คำนาม

ด้วง

1. ชื่อขนมชนิดหนึ่ง ทำด้วยแป้งข้าวเจ้า ปั้นเป็นตัวกลมยาวหัวท้ายเรียวคล้ายตัวด้วง ต้มให้สุก ราดหัวกะทิ โรยงาคั่ว น้ำตาลทราย เหยาะเกลือเล็กน้อย และมะพร้าวทึนทึกขูดเป็นเส้น

รากศัพท์ 3

คำนาม

ด้วง

1. ชื่อเครื่องดักสัตว์ชนิดหนึ่ง ทำด้วยกระบอกไม้ไผ่ยาวประมาณ 5-6 เซนติเมตร มีคันยาวประมาณ 1 เมตร มีสายห่วงติดกับกระบอกส่วนล่าง โยงไปผูกติดกับปลายคัน มีไม้ค้ำอันหนึ่งเพื่อให้คันโก่ง กับไม้ลิ้นพาดปากกระบอกอีกอันหนึ่งทำหน้าที่เสมือนไก สำหรับดักแย้เป็นต้น

รากศัพท์ 4

จากลักษณะที่คล้ายด้วงดักสัตว์

คำนาม

ด้วง

1. ชื่อซอชนิดหนึ่ง มีกระบอกมักทำด้วยไม้เนื้อแข็ง มีลักษณะคล้ายด้วงดักสัตว์ ใช้หนังหรือกระดาษหลาย ๆ ชั้นปิดด้านหนึ่ง มีสาย 2 สาย ขนาดค่อนข้างเล็กเพื่อให้มีเสียงสูงในเวลาสี